"Каб я калі, каму, дзе, што, якое,
дык я ж ніколі, нікому, нічога, ніякага,
ну а калі, каму, дзе, што, якое -
ну дык што ж там такога?"
Вершык гэты трэба прагаварыць у хуткім тэмпе, з адпаведнай самавыбачальнай мімікай. Пачула я яго ў дзяцінстве ад сваёй сяброўкі, г.зн. паходжанне - астравецкае.
Не проста смешна склалі, а выглядае на пэўны светапогляд. Яно й трэба часам так незразумела паціснуць плячыма: "ну дык што ж там такога?" Асабліва, жанчыне :))
Але нездарма й посцяць людзі, і задумваюцца: а што я каму якое зрабіў? Як гэта я? Чаму?
Не ведаю, як наконт ежы, а вось разважыць, прынамсі, трэба ў гэты час. І на гэты раз не паціскаць плячыма, бо ўбачыўшы свой грэх, нельга рабіць прыгожую міну. Занадта небяспечны перакос.
А дзеля чаго заглыбляцца ў сябе? Магчыма, каб хадзіць проста, глядзець адкрыта, любіць сапраўдна...
No comments:
Post a Comment