Цяжка ўбачыць цуд, калі не даеш веры. Як той інжыр - стаяў і збіраўся засохнуць, плёну не было з году ў год, і ўвогуле што ж тады месца займаць - нерацыянальна. Трэба замяніць на новы, годны малады парастак, які аддзячыць за дагляд добрымі салодкімі пладамі...
І нават самой смешна з таго, як мне не верыцца, што Садоўнік можа, г.зн. мае моц і ведае як, даць дрэву яшчэ больш дагляду, угнаення, клопату, каб той дзівак-інжыр нарэшце пачаў даваць людзям салодкія карысныя плады.
Ну вось так, занішто - новы шанец, новая усмешка, яшчэ мацнейшая падтрымка, супакой і надзея.
Неверагодна. Але так, памылкі няма - бо Ён любіць :)
No comments:
Post a Comment