Мне падабаецца выраз
"Подых Духа", які ўпершыню ўбачыла ў назве музычнай групы пінскіх
семінарыстаў. Нядаўна з'явіўся іншы ракурс для гэтых слоў, калі можна так
сказаць. Цяжка тут абыйсціся без метафары. Калі здалёк чуваць нечае дыханне, то
яно, хутчэй за ўсё, напружанае, гучнае. Каб пачуць дыханне звычайнае, трэба
знаходзіцца вельмі блізка, бо яно ледзь чутнае, лёгкае. Так і подых Духа –
ёсць, ды пра яго так цяжка штосьці распавядаць, да таго ж патрэбна ўвага і
ўласная ціхмянасць, каб пачуць яго ў падзеях, спаўненнях і
магчымасцях. Калі спраўджваюцца самыя глыбокія сардэчныя надзеі, гэта
падобна на запрашэнне адчуць блізкую прысутнасць Бога, які не толькі пасеяў,
узгадаваў пэўныя жаданні, але і споўніў іх, шчодра адараючы толькі Яму
ўласцівымі плёнамі.
