“Хто з вас, маючы сто авечак…” – так пачынае сваю прыпавесць Езус (Лк 15, 3–7). Напэўна, Ягоныя слухачы адразу “злавілі” вобраз і кантэкст, а мы? Хто з нас мае штосьці ва ўласнасці? Ды не адно-два, а сапраўды шмат? Ці магчыма перанесці прыпавесць у сучасны кантэкст, у Беларусь, дзе з уласнасцю ўвогуле справы не вельмі цікавыя? Сказаць, што які-небудзь уласнік прадпрыемства
мае работнікаў, таксама нельга. Калі чалавек мае іншага ва ўласнасці, то значыць няволіць яго, а гэта зусім іншая гісторыя.
Міжволі згадваюцца з дзяцінства вясковыя статкі кароў, якія вярталіся з пасты да сваіх гаспадынь, што часам аж выходзілі да брамкі і пільна аглядалі жывёлу, ці не сталася ёй што за дзень. Або пяшчотны і клапатлівы позірк бабуль на сваіх козачак… Калі б нават мелі іх сотню, несумненна, не пакінулі б ні адной без догляду, шукалі б страчаную і святкавалі вяртанне.
