Пэўны час я думала, што Езусавы стук у чалавечае сэрца – гэта вельмі ўзнёслы і прыемны момант, паўната пачуццяў, добры настрой і любоў да ўсяго чалавецтва. Як нічога гэтага няма, значыць, гэта хвіліна яшчэ не настала. Можа, трэба папрасіць і яшчэ пачакаць. Вось толькі з цягам часу ўсё больш пачынаюць перашкаджаць розныя справы, панурыя думкі, надакучлівыя людзі, хуткія на гнеў і марудныя на ўдзячнасць... Можа, прысніўся мне той стук?
Сапраўды, добра, што з часам такія ілюзіі і прывіды развейваюцца. Бо часта "перашкоды" і ёсць гэтым стуканнем у дзверы, як правакацыйнае пытанне: "Цябе ўдарылі па правай шчацэ, не выключаны пералом сківіцы, боль, звон у вушах – твая рэакцыя? На адказ – 5 секунд!" Варыянты ведае кожны: адпомсціць, даць волю эмоцыям, зашыцца ў кут са сваім болем ці ...адчыніць сэрца Таму, хто навучыць падстаўляць левую шчаку? Навучыць маліцца, а не помсціць, рабіць нечакана добрае, разбіваць шаблоны, ратаваць, а не руйнаваць...
Сапраўды, добра, што з часам такія ілюзіі і прывіды развейваюцца. Бо часта "перашкоды" і ёсць гэтым стуканнем у дзверы, як правакацыйнае пытанне: "Цябе ўдарылі па правай шчацэ, не выключаны пералом сківіцы, боль, звон у вушах – твая рэакцыя? На адказ – 5 секунд!" Варыянты ведае кожны: адпомсціць, даць волю эмоцыям, зашыцца ў кут са сваім болем ці ...адчыніць сэрца Таму, хто навучыць падстаўляць левую шчаку? Навучыць маліцца, а не помсціць, рабіць нечакана добрае, разбіваць шаблоны, ратаваць, а не руйнаваць...