Абнавіць гэты свет. Cтратэгія Касцёла для ўстойлівасці планеты

Шэлдан ледавік растае з прычыны змены клімату. Востраў Адэлаіда, Антарктыда

Renew This World Gary Gardner
У сваёй адгартацыі «Радасць Евангелля" папа Францішак звярнуўся з просьбай  аб прапановах для касцельнай рэформы, каб яна магла лепш адпавядаць патрэбам евангелізацыі ў сучасным свеце. Спадзяюся, што яго просьба выкліча моцную рэакцыю! Я меў магчымасць прысутнічаць у якасці назіральніка на канферэнцыі ў Ватыкане на тэму ўстойлівасці чалавецтва і прыроды, таму я хацеў бы прапанаваць некалькі думак аб тым, як Касцёл у наш час можа працаваць у напрамку ўстойлівасці, падтрымліваць інтарэсы бедных і місіянерскі рух у свеце.

Без тлумачэнняў

Бываюць хвіліны, калі пачынаю пералічваць (ці хтосьці паслужліва падказвае), колькі я зноў не паспела і не зрабіла. І з кожным новым пунктам сыходжу ўсё ніжэй і ніжэй па прыступках суму. Ад высокага і лёгкага, да цяжкога і беспрасветнага. Адчай недзе на дне ўжо гатовы схапіць сваю ахвяру. Змрочны вобраз марнавання часу.
Мы – не тое, што мы не паспелі, мы – тое, што зрабілі з любоўю. Той самай, мера якой – любоў без меры, з любоўю да Бога. 

Апошнім часам, калі мне чарговы раз карціць паскладаць "няўдалыя" спісы, я ўспамінаю параду святой Тэрэзы Дзіцятка Езус: замест таго, каб дакараць сябе за недасканаласць, лепш адпачыць на Сэрцы Езуса, якое так нас любіць. Святая не тлумачыць, як –  як дазволіць сабе адпачыць, як прыняць любоў, ды хоць бы, як сцішыцца перад Хрыстом... Нібы і так сказала зашмат, хопіць тэорыі – толькі практычнае прымяненне. 

Расою Духа Твайго

Desktop Images на сайце http://www.loyolapress.com 

"Таму просім Цябе, асвяці гэтыя дары расою Духа Твайго..." Эўхарыстычная малітва

У Нядзелю Спаслання Духа святога неяк асабліва прагучала для мяне слова "расою". Крыху разгублена я падумала, што жыццё ў горадзе пазбаўляе адчування значэння расы, у першую чаргу як атмасфернай з'явы. Узнікаюць нейкія ўспаміны аб прыгожых кроплях на зялёных лісціках і ў пялестках кветак. Толькі ці дзеля прыгажосці выкарысталі натхнёныя складальнікі малітваў вобраз расы? Яго можна сустрэць ў шматлікіх месцах Старога Запавету як сімвал дзеяння Святога Духа. Для людзей, якія жывуць бліжэй да прыроды, гэты вобраз значыць больш, чым фотаздымак ранішняй расы. 

З увагай да плённага ўдзелу

Калісьці, не так і даўно, каля паўстагоддзя таму, вернікі слухалі святую Імшу, а зараз Касцёл заклікае да ўдзелу ў святой Імшы. Вельмі раю пачытаць, што азначае плённы ўдзел у святой Імшы.
І калі напрыклад, рахунак сумлення ў малітоўніку 1914 года пытаецца " Ці слухала святую Імшу з увагай?", то ў сучасных дапаможніках мы сустрэнемся з пытаннем: "Ці належным чынам удзельнічаў у Святой Імшы, адказваючы, спяваючы, стараючыся лепш зразумець сутнасць і значэнне паасобных частак?" Розніца адчуваецца адразу, але мне здаецца, што пазнаванне сутнасці частак святой Імшы прыводзіць да той увагі, пра якую дбалі ў мінулым і без якой адказы і спеў не маюць значэння.
Са мной пакуль што ёсць так, што чым больш я даведваюся пра Літургію, тым мацней узрастае адчуванне набліжэння да Таямніцы, але не разумення яе. І менавіта гэтыя глыбіня і вышыня прыцягваюць і з'яўляюцца адказам на пошукі.
Толькі падумайць, колькі натхнёных твораў – музычных, мастацкіх, паэтычных, архітэктурных і іншых – стварылі пакаленні славутых і невядомых хрысціянаў... Пэўна не для таго, каб іх патомкі прыходзілі на святую Імшу, каб перабіраць у галаве свае думкі, пакуль "нешта там" каля алтара адбываецца. Таму трэба і варта пазнаваць багацце Літургіі, набліжацца, а таксама – перажываць прачытанае, каб веды не заставаліся словамі на паперы, радуючыся нават дробязям, якія Пан Бог адкрывае чалавеку.

Добра перажыць Эўхарыстыю дапамогуць 5 парадаў з сайта katolik-gomel.by

Выбраныя тлумачэнні і разважанні пра Эўхарыстыю

Нашая актыўнасць – гэта знешняе праяўленне ўнутранага перажывання Ахвяры святой Імшы, таму проста неабходна пазнаванне тэкстаў малітваў, песняў і акламацыяў, якія ўжываюцца падчас Літургіі.

Эўхарыстыя — крыніца міласэрнасці

“Пан Езус у тую ноч, калі быў выдадзены” (1 Кар 11, 23), устанавіў Эўхарыстычную Ахвяру свайго Цела і сваёй Крыві. Словы св. Паўла з’яўляюцца не толькі ўспамінам той падзеі ў Вячэрніку, але ўзнаўляюць сакрамэнтальную прысутнасць Езуса Хрыста і Яго Крыжовую Ахвяру.

Неасвоеныя абшары

"Ад Асэмона хай паверне мяжа да ручая Егіпецкага і спыніцца хай на беразе Вялікага мора..." (Кніга Лічбаў 34)

Узнікае дзіўнае пачуццё анімацыі ў гэтым раздзеле, калі межы праходзяць, робяць павароты і спыняюцца без удзелу людзей. Нібы ў 3D-графіцы аловак крэсліць на зямной паверхні жывыя лініі. Што б ні прыдумалі людзі, хоць бы выракліся свайго краю, межы застануцца там, дзе яны ўсталены. "Хай будзе мяжа тут... хай пойдзе там... хай спыніцца... Гэта хай будзе зямля вашая з межамі сваімі вакол".

Так і трывае гэты няскончаны рух... Зямля Абяцаная, за якую трэба змагацца, засяляць, вяртацца зноў, і зноў будаваць, губляючы, узнімаць з руінаў. Не абмежаванне, але прастора для вольнага жыцця ў еднасці з людзьмі і Богам, месца бяспечнае, мілае сэрцу.

Цеплыня

Прага, сакавік 2015

Слухаючы вецер, які віруе за акном працоўнага кабінета, я ўспамінаю тры цёплыя сакавіцкія дні ў Празе. Фотаздымкі, канешне, нагадваюць пра многія добрыя моманты, пра прыгажосць архітэктурных помнікаў, дзівосы заапаркавых абшараў, вяртаюць у цішыню і велічнасць храмаў... Але таксама ўзгадваецца мне адзін самотны шпацыр перад сняданнем па навакольных вуліцах ля гасцінiцы, дзе мы начавалі. Высветлiлася, што мы жывем пад гарой, праз якую зроблены пешаходны тунэль. Даволі шмат людзей ім карысталася па дарозе на працу, некаторыя - нават не злазячы з ровараў.

Меню при весенней усталости

Трудно избавиться от усталости и раздражительности? На дворе светит солнце, а ваше настроение – хуже некуда, трудно сконцентрироваться, не хватает ни сил, ни желания что-либо делать? Это весеннее недомогание наваливается на нас после ухода зимы. Долгие холодные месяцы мы мало двигались, нам не хватало витаминов и солнечного света, в организме скопились токсины. Все это становится причиной усталости, подавленности, головной боли и кругов под глазами.

Что поможет организму восстановить силы быстрее? Движение на свежем воздухе и восполнение нехватки витамина С, микро- и макроэлементов.

Самотнасць, духоўнае паглыбленне, праца

Пра гэтыя тры справы і менавіта ў такой чарговасці разважае кардынал Аўгустын Бэа над укрытым жыццём Езуса Хрыста ў Назарэце. Кардынал піша аб сабе, сваёй святарскай самоце, патрэбе ў духоўным узрастанні, аб сваёй працы, якая і ёсць пакліканнем, але ад гэтага не робіцца лягчэйшай. Ягоныя думкі вельмі своечасова гучаць у посце, але не варта забывацца пра гэтыя справы і потым.

Спазненне

Я выйшла сёння з працы акурат так, каб забраць малодшага сына з садочка і паспець на Крыжовы Шлях у капліцу. Спачатку ў машыне загарэўся сігнал запраўкі, канчалася паліва. Павінна хапіць дадому, падумала я. На МКАД адразу ж уткнулася ў корак, які, праўда, павольна сунуўся наперад, але ве-е-ельмі павольна. Паспець на 18.30 у капліцу было нерэальна. Потым усе ж такі запраўка, садок, мокрая дарога...
Уваходзім у капліцу – "Стацыя 14. Пахаванне".
Прыйшла... Усё прамінула без мяне: жыццё Езуса, абвяшчэнне Евангелля, цуды, дарога ў Ерусалім, Гэтсэмані, суд, крыжовыя пакуты і нават "Будуць глядзець на Таго, Каго прабілі"... Толькі цяжкі камень над гробам і змрок.

Крыжовы Шлях – традыцыя, малітва, разважанне, і нарэшце, можа быць індывідуальным, калі спазняешся. Але людзі, да якіх мы "не паспяваем", якіх адкладаем, на якіх шкадуем часу – іх не "перажывеш" яшчэ раз, у індывідуальным парадку. Мы адбываемся зараз. Заўтра можа быць позна...

О, Божа другіх шансаў і новых пачаткаў. Вось я зноў...