11 лютага. Божы дар

Сённяшні дзень пачаўся і ішоў, як звычайна са сваімі справамі, размовамі, інтэрнэтамі і кавай са смайлікамі ў скайпе... Але раптам ленты навінаў выбухнулі весткай пра адмаўленне Бэнэдыкта XVI ад папскага пасада. Неверагодна, дзіўна, сумна...

 "Разважыўшы гэта шмат разоў у сумленні перад Богам, я набыў упэўненасць, што па прычыне сталага ўзросту мае сілы не дастатковыя, каб належным чынам ажыццяўляць служэнне св. Пятра."

Пакуль свет займаўся сваімі справамі, аслабелы чалавек у белай сутане зноў і зноў "у сумленні перад Богам" задаваў адныя і тыя ж пытанні, каб зразумець, пачуць Божую волю, упэўніцца ў ёй... Звычайна адбываецца наадварот: людзі ідуць на многае, каб выпадкова не пачуць, чаго хоча Бог.

За гэтыя кароткія 9 год мы прайшлі шлях ад пытання "Хто ён такі? Што ён скажа?" да роздуму над ягонымі словамі, да любові, здзіўлення, гонару, даверу...


Ён не адлятае на іншую планету, не пакідае Рым, не перастае маліцца за нас, служыць і разважаць.

"Усё з'яўляецца Божым дарам: толькі пазнаўшы гэту жыццёвую залежнасць ад Стварыцеля знойдзем свабоду і спакой." (Бэнэдыкт XVI праз "Твітэр", 6 лютага 2013 г.)