Шлюбнае благаслаўленне

Няхай дарога выходзіць вам насустрач.
Хай вецер заўсёды будзе для вас спадарожным.
Няхай сонца грэе вашыя твары,
а дождж – палівае вашыя палеткі.
Сонца сяброўства няхай вядзе вас па адных шляхах.
Хай дзіцячы смех напоўніць ваш дом.
Няхай радасць жыцця адно для другога
выклікае усмешку на вашых вуснах
і асвятляе ззяннем вашыя вочы,
А калі вечнасць узгадае вас напрыканцы жыцця,
прасякнутага любоўю,
хай добры Бог прыме вас у свае далоні,
якія падтрымлівалі вас усе доўгія,
поўныя радасці дні.
Няхай жа Ён схавае тады вас у Сваіх абдымках.
А сёння няхай Дух Любові паселіцца ў вашых сэрцах.
 

Амэн.

Урывак з рамана Элізы Ажэшка "Над Неманам" у перакладзе Анатоля Бутэвіча. З прамовы шафера:

Які ж прыгожы гэты лаўровы вянок – быць паненкай! І як жа яго не
шкадаваць! Трэба абліць яго горкімі слязьмі, бо якое ж то было б сэрца гэткай
пекнай панны, калі б яна сённяшнім днём не паплакала? Але я так скажу,
што няма на свеце нічога больш натуральнага для чалавека, як жаніцьба,
якую Бог, што стварыў неба, зямлю і залацістыя зоркі, устанавіў для шчасця
чалавечага. Няма тут прычыны плакаць і гараваць. Бо ты, панна маладая,
хоць і пазбаўляешся бацькоўскага пеставання, але набываеш сябра вернага
на векі вякоў, аж да самага скону. А ты, пане малады, вазьмі сабе на ўвагу,
як Бога весяліць яркае сонца, так весяліць мужа добрая жонка. <...>

Дык няхай дні вашага жыцця звіваюцца, як у гэтым вянку
перапляліся светлыя кветкі з цёмнымі; усе яны адчуваюць аднолькавую
асалоду, бо ўсе абдымаюць адна адну. І трывогі, што змяняюцца радасцю, і
радасць, што змяняецца трывогамі, пераносьце з душэўным спакоем,
чэрпайце суцяшэнне ва ўзаемным каханні.