Прамінанне на далоні

"Пашчолгай ты мне гарох, пакуль маеш час", – папрасіла мяне мама. Быў цёплы жнівеньскі вечар, амаль восень. Некалькі вольных дзён.

Зялёныя стручкі неахвотна адпускалі сваіх гарошынак, яшчэ такіх смачных і салодкіх, што мае дзеці знаходзілі і з'ядалі іх адразу.

Сухія стручкі, наадварот, раскрываліся ад аднаго дотыку, скручваючыся ў спіралі, нібы адбіралі ў сваіх гарошынак нават найменшы шанец затрымацца ў матчынай "хатцы". Кожнае зярнятка павінна выскачыць вонкі. “Ляціце, ваша чарга, ваша будучыня!”

Выразны кантраст паміж сухім і зялёным. Прыйшоў час – адпускай і не затрымлівай. Праўда, дзе ж падзеліся вашы зялёныя сокі, далікатныя ахоўныя створкі для маленькіх гарошынак? Нічога для сябе не пакінулі стручкі на маёй далоні, ні выгляду, ні колеру, каб нічога не перашкаджала скруціцца ў сухую спіральку, выпускаючы спелыя гарошынкі ў свет. І каб за зіму рассыпацца ў пыл. Такая вось алюзія на нашу цялесную абалонку. З’яўляюцца маршчынкі, змяняюцца колеры і марнеюць жыццёвыя сілы… Прычым не абавязкова гэты працэс відавочны. 

Зноў жа, пра дзяцей – падгадаваць і адпусціць, на поўніцу так адпусціць. Бацькам цяжка заўважыць іх гатоўнасць і спеласць, але праявы сваёй “сухасці” павінны дапамагчы ў гэтым. Чым не запрашэнне прыязней вітаць сваю старасць? :)

Небыццё

Нічым – без любові – ёсць чалавек,
Пылам нікчэмным, стрэсеным з ног,

Надакучлівым шумам, які хочацца сцішыць,
Адмененай сёння банкнотай, якой заўтра на сметнік.

Якім мужным быў святы Павел, што на сябе нелюбоў прымерыў.
 

Прыгажосць і шчодрасць

У канцы жніўня ў адной малой вёсцы на Мядзельшчыне мы сядзелі на лавачцы з мамінай сяброўкай ("на восьмым дзесятку", як яна кажа) і гаварылі. Можна было не столькі слухаць, як любавацца яснымі вачамі ды ўсмешкай на ружовым, амаль без маршчын, твары. Як пражыць столькі год, выгадаваць трох дачок, адпрацаваць у калгасе, аўдавець і захаваць такі позірк і лагоднасць, а маршчын – не прыдбаць? Таямніца...

Фотарэкалекцыі ў Баранавічах: справаздача з лірычнымі адступленнямі

17–21 жніўня 2015 года ў кляштары сясцёр місіянерак Святой Сям’і ў Баранавічах прайшлі фотарэкалекцыі. Анонс абяцаў 5 дзён практыкаванняў, сумеснай і індывідуальнай малітвы, фатаграфавання і адказаў на пытанні. Асабіста мяне заахвоціла да ўдзелу заўвага: "прымаюцца ўдзельнікі любога ўзроўню ўмення фатаграфаваць". А я ні разу не фатограф, але ўжо двойчы была на "ціхіх" ігнацыянскіх рэкалекцыях і ведала, што ...добра, падазравала, што ўменняў ніякіх не спатрэбіцца. Канешне, хвалявалася, ці не апынуся адна няўмека сярод прафесіяналаў. Зноў жа, чаму будзе "сумесны прагляд" фотаздымкаў, а не не індывідуальны?..

Пільнасць без мужнасці – сілы на вецер

Калі Езус Навін быў ужо стары і ў гадах пажылых...
склікаў ўвесь Ізраэль...
і сказаў ім:
"...Толькі будзьце мужнымі, каб пільнаваць усё, што напісана ў кнізе закону Майсея, і не адхіляцца ад гэтага ані ўправа, ані ўлева.
...туліцеся да Пана, Бога вашага, як рабілі вы да гэтага дня.
...толькі вельмі старанна пільнуйце тое, каб любіць Пана, Бога вашага".
Кніга Езуса Навіна 23, 1-11

Раздарожжа з www.panoramio.com

Даруйце за асобныя фразы з 23-га радзела. Спадзяюся, вы прачытаеце яго цалкам, як, зрэшты, і ўсю кнігу Езуса Навіна. Трэба сказаць, што яна для мяне была цяжкім чытаннем, бо кніга гэта пра вайну. Не аднойчы хацелася закрыць ці перагарнуць старонкі, але спыняла адна думка: мне так карціць пакінуць гэты Ізраэль там, на парозе Зямлі Абяцанай, сярод варожых войскаў, хай яны робяць што хочаць, абы без мяне, АЛЕ Бог застаецца з імі, умацоўвае ваяроў так, што адзін з іх "гоніць тысячу ворагаў", як і абяцаў, клапоціцца, дзе гэтыя людзі паселяцца, з чаго будуць жыць, куды будуць уцякаць, як будаваць супольнасць і г.д. Нават самыя годныя змаганні прывабна выглядаюць толькі ў фільмах.

Кветкавае каляровае кола

Кветкавае каляровае кола з'яўляецца важным інструментам. Веданне асноў: што такое першасныя і другасныя колеры, і як яны ўзаемадзейнічаюць адзін з адным, –   добрая адпраўная кропка не толькі для фларыста ці дызайнера, але і дапамога для звычайных людзей сярод будзённых спраў.

Найбольш яскравы прыклад, канешне, – букеты і кветкавыя кампазіцыі. Ёсць вельмі шмат спосабаў стварыць візуальны верш з кветак. Вы хочаце выказаць драматычныя або моцныя эмоцыі? Выкарыстайце высокую кантраснасць колераў. Чырвоны і зялёны стаяць адзін насупраць аднаго на каляровым коле; яны называюцца камплементарнымі. Аранжавы і сіні можа перамясціцца ў персікавы і глыбокі сіне-зялёны колеры. Жоўты і фіялетавы: лаванда з палявымі сланечнікамі – букет, які з'яўляецца выдатным прыкладам камплементарнай канструкцыі.

Дэман поўдню або Рэцэпт ад бяздзейнасці

Лянота – гэта сфера духа. Пераможаш пакаяннем і самадысцыплінай

Roman Bielecki OP

Мы раслі, а лянота была побач. Мы смяяліся з гультаёў, якія сустракаліся ў дзіцячай літаратуры, у мульфільмах. З цягам часу гэтыя нявінныя, на выгляд, фрагменты, пачалі ўмешвацца ў наш уласны сцэнар спектакля, дзе мы самі сабе рэжысёры, харэографы і акторы. Але цяпер мы ўжо насамрэч шукаем рэцэпт ад бяздзейнасці, прагнем знайсці раўнавагу паміж адпачынкам і вымаганнямі, залатую сярэдзіну паміж пачуццём духоўнай агіды і жыццёвай прадукцыйнасцю.

Абнавіць гэты свет. Cтратэгія Касцёла для ўстойлівасці планеты

Шэлдан ледавік растае з прычыны змены клімату. Востраў Адэлаіда, Антарктыда

Renew This World Gary Gardner
У сваёй адгартацыі «Радасць Евангелля" папа Францішак звярнуўся з просьбай  аб прапановах для касцельнай рэформы, каб яна магла лепш адпавядаць патрэбам евангелізацыі ў сучасным свеце. Спадзяюся, што яго просьба выкліча моцную рэакцыю! Я меў магчымасць прысутнічаць у якасці назіральніка на канферэнцыі ў Ватыкане на тэму ўстойлівасці чалавецтва і прыроды, таму я хацеў бы прапанаваць некалькі думак аб тым, як Касцёл у наш час можа працаваць у напрамку ўстойлівасці, падтрымліваць інтарэсы бедных і місіянерскі рух у свеце.

Без тлумачэнняў

Бываюць хвіліны, калі пачынаю пералічваць (ці хтосьці паслужліва падказвае), колькі я зноў не паспела і не зрабіла. І з кожным новым пунктам сыходжу ўсё ніжэй і ніжэй па прыступках суму. Ад высокага і лёгкага, да цяжкога і беспрасветнага. Адчай недзе на дне ўжо гатовы схапіць сваю ахвяру. Змрочны вобраз марнавання часу.
Мы – не тое, што мы не паспелі, мы – тое, што зрабілі з любоўю. Той самай, мера якой – любоў без меры, з любоўю да Бога. 

Апошнім часам, калі мне чарговы раз карціць паскладаць "няўдалыя" спісы, я ўспамінаю параду святой Тэрэзы Дзіцятка Езус: замест таго, каб дакараць сябе за недасканаласць, лепш адпачыць на Сэрцы Езуса, якое так нас любіць. Святая не тлумачыць, як –  як дазволіць сабе адпачыць, як прыняць любоў, ды хоць бы, як сцішыцца перад Хрыстом... Нібы і так сказала зашмат, хопіць тэорыі – толькі практычнае прымяненне. 

Расою Духа Твайго

Desktop Images на сайце http://www.loyolapress.com 

"Таму просім Цябе, асвяці гэтыя дары расою Духа Твайго..." Эўхарыстычная малітва

У Нядзелю Спаслання Духа святога неяк асабліва прагучала для мяне слова "расою". Крыху разгублена я падумала, што жыццё ў горадзе пазбаўляе адчування значэння расы, у першую чаргу як атмасфернай з'явы. Узнікаюць нейкія ўспаміны аб прыгожых кроплях на зялёных лісціках і ў пялестках кветак. Толькі ці дзеля прыгажосці выкарысталі натхнёныя складальнікі малітваў вобраз расы? Яго можна сустрэць ў шматлікіх месцах Старога Запавету як сімвал дзеяння Святога Духа. Для людзей, якія жывуць бліжэй да прыроды, гэты вобраз значыць больш, чым фотаздымак ранішняй расы.