Калі на вуліцы мінус 20 з нечым, наваколле заўважаеш адным вокам, хаваючы нос у шалік. Стыгнуць рукі, ногі самі нясуць людзей да цяпла. Застаюцца тыя, хто не можа пакінуць сваю варту, тыя, хто патрэбен іншым людзям, каб іх жыццё працягвалася ў звычайным тэмпе. А таксама тыя, у каго няма іншага выйсця. Дай, Божа, шчасліва перажыць маразы ўсяму жывому...
Прыгажосць людской салідарнасці, дапамогі, шчырасці нашмат мілей, чым зімовыя пейзажы.
Нават тыя, якія здымаеш уласнаручна.
Прыгажосць людской салідарнасці, дапамогі, шчырасці нашмат мілей, чым зімовыя пейзажы.
Нават тыя, якія здымаеш уласнаручна.
No comments:
Post a Comment