Выйсці насустрач

Часам здараецца так, што падзеі і думкі віруюць, як мора ў бурлівую ноч. Засяродзіцца на малітве не дапамагаюць ні месца, ні цішыня, ні добрыя тэксты, ні інтэнцыі. Можна, канешне, пакінуць усё так, як ёсць, учапіцца за борт свайго човенка і прасіць "Божа, змілуйся, суціш!"

Можна нават моцным голасам, калі ж бо хвалі ўсё большаюць, адчай залівае ўсё навокал і бездапаможнасць руйнуе сэрца... Дзе ж Ты, Божа наш?..
Узнікае пытанне: а дзеля чаго ты клічаш Бога? Дзеля свайго супакою, каб вярнуць былы камфорт, ці каб пачуць Яго? Сустрэць Яго?
Тады выходзь насустрач. Так, са сваёй утульнай схованкі НА бурлівую ваду.
Бог прыйдзе, не сумнявайся. І ўсе твае віры, цёплыя і халодныя цячэнні будуць, як на далоні, усе сполахі і вятры абрынуцца з розных бакоў... "Не бойся, толькі вер". На Яго рукі можна спадзявацца, а міласэрнасць Ягоная не мае дна.
Што з бурай зрабіць далей – суцішыць ці ўзмоцніць – толькі Яму вырашаць...