Розніца

Хлусні ў нашым жыцці шмат. То самі, то нас, то сябе ашукваем, то бліжніх – і ўсё гэта практычна адначасова, хоць, здаецца, ненаўмысна... Сапраўды, нават імкненне да шчырасці ўжо годнае пахвалы. На жаль, хлусня часам прымае выгляд шчырасці, і адрозніць іх вельмі складана, але істотна важна. У сённяшняй Літургіі Слова – цудоўная прапанова адчуць гэтую розніцу.

Чым ёсць чалавек, што Ты пра яго памятаеш, і сын чалавечы, што Ты ўзгадваеш пра яго? (Пс 8, 5) “Што Табе да нас?” (Мк 1, 24) – ці не пра адно і тое ж ідзе гаворка? 

Псальміст спявае з захаплення, не могучы надзівіцца факту чалавечага існавання. Углядаючыся ў сябе і іншых, ён праслаўляе Бога, шчыра не разумеючы, чым выкліканы Божы клопат аб стварэнні, губляючыся перад веліччу Божых дароў, разважаючы, як і чым чалавек можа адказаць на Божую шчодрасць. 

А ў сінагозе ў Кафарнауме гучыць зусім іншае пытанне. Яно перабівае Езуса на паўслове, на ўздыху перад самым важным, што Ён хацеў сказаць. У цішыні гучыць крык: “Што ТАБЕ да нас?” Нячысты дух намагаецца намаляваць бяздонную пропасць. СВЯТЫ БОЖЫ – і людзі, марныя чалавечкі ў невялічкім гарадку ўбогай правінцыі. Злы дух настолькі асвоіўся ў чалавеку, што згубіў пільнасць і пачаў хлусіць перад абліччам Бога, пачаў спакушаць Яго, нібы Ён прыхадзень у яго сатанінскіх уладаннях: “Навошта ТЫ губляеш час з гэтымі нікчэмнымі людзьмі?” 

Езус не ўступае ў дыскусію, не гаворыць ні слова, каб патлумачыць, “што Яму да іх”. Ён неадкладна рэагуе дзеяннем – загадвае сатане змоўкнуць і пакінуць чалавека. Учынкам Ён гаворыць аб любові, аб братэрстве, аб сваёй неабыякавасці, а тым самым – абвяшчае Божае Імя, дзеля чаго і прыйшоў у свет. Бог памятае, бо любіць. Псальмісту гэта адкрылася, жыхары Кафарнаума маглі ўбачыць гэтую любоў на ўласныя вочы, а мы… шчаслівыя, бо/калі верым, не бачыўшы. 

“Бацька хлусні” будзе не раз крычаць – трэба ўлічваць гэта – прыцягваць увагу, перабіваць, бараніць “сваё” месца ў чалавеку, якое ўдалося заняць, але глядзіце: Езус вызваляе тое месца, чыніць чалавека вольным. Толькі папярэджвае, што гэта азначае і свабоду выбару – "запросіць" чалавек злога духа назад ці стане слухаць Хрыста і напаўняцца Яго словам, напаўняцца Духам Божым.  

Вернемся ж у атмасферу восьмага псальма: 

О, Пане, Божа наш,

якое велічнае імя Тваё па ўсёй зямлі.

Чым ёсць чалавек, што Ты пра яго памятаеш,

і сын чалавечы, што Ты ўзгадваеш пра яго?

Ты ўчыніў яго мала меншым ад анёлаў,

славаю і веліччу ўвянчаў яго.

Паставіў яго валадаром над справай рук Тваіх,

усё паклаў яму пад ногі.

І яшчэ для натхнення - ks. Krzysztof Grzywocz - Kim jestem, że o mnie pamiętasz?