"Паслухаю, што гаворыць Пан Бог" чытаю ў 9 вершы псальма 85. Можна паставіць знак роўнасці паміж гэтым радком і словам "Памалюся". Гэта нязвыклая тоеснасць, бо вырашаючы памаліцца, хочам штосьці Богу сказаць, папрасіць, аддаць. Памятаючы пры гэтым, што "малітва - гэта дыялог", гаворым мы больш, чым слухаем.
А калі б зрабіць такі дзень "Паслухаю, што гаворыць Пан Бог"? Адкрыць вочы шырока з самага рання, вытанчыць слых, сцішыць унутраны шум і пастарацца пачуць, ці можа, хутчэй, пазнаць Бога ў невыразнай плыні дзён. Прырода і гукі, вобразы, словы рэзкія і пяшчотныя, поспехі, нязручнасці, сум і жаданні – чым Ён скарыстаецца сёння? А заўтра?
"Нястомна маліцеся" такім чынам у пэўнай ступені ёсць заахвочваннем да сталага слухання. І як гэта ні дзіўна, прыслухоўвання і да сябе таксама: што я хачу сказаць у адказ?
Вось псальміст спявае, што ён пачуў пра спакой і міласэрнасць, вернасць і шчасце, "і слава Божая будзе жыць на нашай зямлі".
No comments:
Post a Comment