"Калі зерне не памрэ, то застанецца адно..." – слова "памрэ" гучыць так моцна, што засланяе сабой працяг выказвання. "Не, няхай не будзе гэтага з Табою!" А калі не будзе, то прыйдзе адзінота, разам з роспачным шкадаваннем. Захаваў зямное жыццё, але толку...
Гэтыя словы аб пшанічным зярняці Езус прамаўляе пасля вядомага гучнага ўваходу ў Ерузалем, пасля прыходу элінаў з пытаннямі: карацей кажучы, пры відавочным наплыве людзей, падтрымцы. Езус не толькі не паддаецца ілюзіі натоўпу, але выразна бачыць наступствы таго ці іншага выбару. А павінна прынесці плён. Яго прадвызначэнне, яго радасць.
Людзі,здаецца, узнеслі Езуса так высока, а Ён кажа пра малое зярнятка, якое падае-ляціць з далоні Сеяцеля ў падрыхтаваную зямлю.
No comments:
Post a Comment